czwartek, 31 maja 2012

"Klucz Sary" - Tatiana de Rosnay

Wydawnictwo: Muza, 2007.
Liczba stron: 352.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 28.05.2012.
Zakończenie lektury: 28.05.2012.
Moja ocena: 9/10.

Tatiana de Rosnay to urodzona w 1961 roku pisarka o korzeniach francuskich, angielskich i rosyjskich. Studiowała literaturę angielską, pracowała w charakterze redaktora francuskiego magazynu "Vanity Fair", obecnie natomiast jest dziennikarką "Elle" i "Journal du Dimanche". Jest autorką kilkunastu powieści. Napisany w języku angielskim "Klucz Sary" zyskał dużą popularność w kilkudziesięciu krajach, a w 2010 roku powstał film na jego podstawie z Kristin Scott Thomas w roli głównej.

"Klucz Sary" to ujmująca opowieść o losach francuskich rodzin żydowskich, które najdotkliwsza tragedia spotkała w 1942 roku. Jest to historia częściowo oparta na faktach. Częściowo, gdyż pomijając fikcyjnych bohaterów, autorka przywołuje w niej wydarzenia z 16 lipca 1942 roku, kiedy to w okupowanej Francji miały miejsce masowe aresztowania na stadionie Vélodrome d'Hiver. Karty tej okrutnej historii odkrywa pewna dziennikarka mieszkająca w Paryżu. To, czego dowiaduje się na temat tych antysemickich działań, na zawsze zmienia jej życie. Prawda bardzo często wyzwala ból. Czy warto dążyć do jej odkrycia, niezależnie od okoliczności i konsekwencji?

II wojna światowa, 16 lipca 1942 roku. Dziesięcioletnia Sarah Starzyński, jej rodzice oraz tysiące innych Żydów i osób pochodzenia żydowskiego zostają zmuszeni przez francuską policję do opuszczenia swych domów i zgromadzenia się na stadionie Vél' d'Hiv'. Nikt nie wie, co dokładnie się dzieje. Wierząc, że niedługo powróci do domu, dziewczynka zamyka swego czteroletniego braciszka w sekretnej szafie, zabierając ze sobą tytułowy klucz. Kiedy jednak dociera do jej świadomości, że jej dalsze istnienie jest przypieczętowane pobytem w obozie koncentracyjnym, jest zrozpaczona, ale też nie porzuca nadziei na powrót do braciszka. Sześćdziesiąt lat później na trop życia Sary wpada Julia Jarmond, dziennikarka, której zadaniem jest przygotowanie artykułu na temat losów francuskich rodzin żydowskich z okazji obchodów sześćdziesiątej rocznicy Vél' d'Hiv'. Bohaterka dokonuje niezmiernie ważnych odkryć, które sprawiają, że zaczyna patrzeć na swoją rodzinę i całe swoje francuskie życie innym okiem. Jednak aby rozwiązać zagadkę z przeszłości do samego końca i położyć kres wszelkim niewyjaśnionym faktom, Julia musi poświęcić na to wiele czasu, a może nawet coś więcej.

Mimo że tematycznie książka de Rosnay jest smutna i wywołuje mnóstwo refleksji, jest też bardzo przystępna i przyjemna w odbiorze. Chodzi tutaj o przyjemność czerpaną nie ze zdarzeń poruszanych w "Kluczu Sary", lecz z języka, jakim posługuje się autorka. Jest on niezwykle prosty, skromny i ujmujący. Powieść ukazana jest z dwóch perspektyw na przemian - jedna z nich przedstawia świat wojny widziany oczami dziesięcioletniej dziewczynki, natomiast za drugą odpowiada postać Julii mieszkającej w Paryżu w 2002 roku. Obie jednak wspaniale współgrają ze sobą i wywołują niezliczone emocje, począwszy od niepewności, strachu, bólu, smutku i żalu, aż po ciekawość, napięcie związane z nieświadomością dotyczącą tego, jak cała ta historia się zakończy.

Być może fakt, iż obok literatury wojennej nie potrafię przejść obojętnie, sprawił, że "Klucz Sary" wciągnął mnie niesamowicie, przez co musiałam przeczytać tę książkę w kilka godzin. Ale duży wpływ na to miała też po prostu ta wzruszająca, zgrabnie opowiedziana historia zarówno Sary, jak i Julii, wyposażona z wielu ciekawych bohaterów, nie tylko tych głównych. Praktycznie każda z postaci pojawiających się w utworze ma w sobie jakąś szczególną cechę, dzięki której zwraca na siebie uwagę. Czy to dobroć, chęć niesienia pomocy, upór, wytrwałość, a nawet tchórzostwo - efekt jest ten sam.

Tatiana de Rosnay napisała książkę, o której nie trzeba pisać czy mówić zbyt wiele, by wyrazić swój zachwyt nad nią. Bo "Klucz Sary" jest w każdym calu zachwycający. Zachwycający w swej prostocie, niewiarygodnie prawdziwy i szczery aż do bólu. Ale o ludzkiej bezsilności wobec wojny i o Holokauście nie da się pisać czy mówić inaczej. Autorka w piękny sposób złożyła hołd dzieciom z Vél' d'Hiv', dając przy tym świadectwo niekończącej się pamięci dotyczącej Szoa. Bardzo polecam.

poniedziałek, 28 maja 2012

"Wieża Sokoła" - Katarzyna Rogińska

Wydawnictwo: Oficynka, 2011.
Liczba stron: 296.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 27.05.2012.
Zakończenie lektury: 28.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

Katarzyna Rogińska to pochodząca z Gdańska pisarka, z wykształcenia psycholog, od 1990 roku pracująca w zawodzie. Zajmuje się dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną intelektualnie oraz psychologią sądową. W swych utworach i publikacjach często porusza tematykę związaną właśnie z powyższą nauką. Dotychczas wydała dwie powieści z gatunku thrillera - "Jeśli czegoś pragnę" oraz "Wieżę Sokoła".

"Wieża Sokoła" została napisana w 2010 roku. To na swój sposób oryginalny thriller z elementami psychologii, horroru i kryminału, opowiadający o potwornościach, do jakich są zdolni ludzie. Autorka uświadamia czytelnikowi, że w wielu z nas, jeśli nawet nie w każdym z nas, istnieje gdzieś w najgłębszych zakamarkach duszy i ciała cząsteczka odpowiadająca za nieczyste myśli i uczynki. U niektórych osób objawia się ona w mniej, a u niektórych bardziej widoczny sposób. Bohaterowie powieści borykają się ze swoimi słabościami, próbując zaspokoić własne pragnienia czy odkupić winy za swoje grzechy. Tak naprawdę żaden z nich nie jest do końca świadomy własnego życia, otaczającej go rzeczywistości i niebezpieczeństw czyhających na niego na każdym kroku.

Historia zaczyna się banalnie i naiwnie pod postacią roztargnionego i nieprzemyślanego zachowania greckiej nastolatki, Dymitry Papadopulas. Dziewczynie nie wiedzie się najlepiej w rodzinnym kraju. Zafascynowana chłopakami i polityką Grecji, opuszcza się w nauce i ostatecznie nie zdaje matury. Jej rodzice są bliscy rozwodu, a teraz na dodatek wyzywają ją od nieuków i nierobów. Dymitra zostaje wysłana do pracy w jednym z ośrodków wypoczynkowych, gdzie po jakimś czasie poznaje przystojnego, starszego od niej polskiego lekarza, Edwarda Rzeszczyńskiego, i jego matkę. Zakochując się w mężczyźnie bez pamięci, decyduje się na wyjazd do Polski w celu podjęcia nowej pracy - pomocy przy nieuleczalnie chorej żonie Edwarda. Po kilku miesiącach nudnej pracy i, wydawać by się mogło, w końcu odwzajemnionej miłości Rzeszczyńskiego, sytuacja Dymitry diametralnie się zmienia, gdy ulega pewnemu wypadkowi. Wypadkowi, po którym jej życie nabiera barw przemocy i okrucieństwa. Od tej pory jej największym marzeniem jest to, by zasnąć i już nigdy się nie obudzić.

Czytając opis z tylnej okładki "Wieży Sokoła", nastawiłam się na brutalny, ociekający grozą thriller z ofiarą wyszukanej przemocy w roli głównej. Otóż pragnę od razu zaznaczyć, że ta książka okazała się zupełnie inna niż ją sobie wyobrażałam. Przemocy i okrucieństw bowiem nie ma w niej tyle, by mogły wręcz przelewać się na stronach powieści.

Można też stwierdzić, że postać Dymitry nie jest tą najważniejszą, gdyż oprócz niej Rogińska wykreowała dwa inne, ciekawe portrety psychologiczne bohaterów. Dlatego właśnie utwór podzielony jest na trzy części, z których każda odpowiada innemu bohaterowi. Jest wśród nich Dymitra, niepełnosprawny i niewyżyty seksualnie Krzysztof, jeden z oprawców dziewczyny, oraz Helena, wielbicielka kotów, była psycholog, borykająca się z traumatyczną przeszłością, przez przypadek wplątana w historię Greczynki. To właśnie z perspektywy tej trójki postaci jest ona przedstawiona i zgrabnie łączy ze sobą poszczególne elementy układanki w spójną całość. Czytelnik ma okazję poznać skutki bezmyślnego zachowania rozpuszczonej nastolatki, chore, czasem wręcz obrzydliwe fantazje seksualne zdeformowanego fizycznie mężczyzny, a także balansowanie pomiędzy rzeczywistością a obłędem starszej pani psycholog, która jakimś cudem potrafi rozmawiać z... kotami, a okrutne wydarzenia z jej przeszłości przeplatają się z teraźniejszością. Jak zatem można zauważyć, każdy z tych bohaterów ma w sobie coś, co przyciąga uwagę, wzbudza zainteresowanie, a zarazem mnóstwo emocji i krztę napięcia. Ich charaktery i wydarzenia, w jakich biorą udział, przypisałam poszczególnym gatunkom literackim, jakie można znaleźć w "Wieży Sokoła". I tak, historia Dymitry przywołuje na myśl romans ocierający się o dramat, Krzysztofa - przypomina thriller, a momentami nawet horror, natomiast Heleny - kryminał w czystej postaci, choć nie brakuje w nim tych elementów psychologicznych. Tego rodzaju połączenie bardzo przypadło mi do gustu, mimo że część druga powieści, czyli ta dotycząca Krzysztofa, trochę zniechęciła mnie brutalnymi i wulgarnymi opisami, a samo zakończenie książki zaskoczyło lekką banalnością i jakby pośpiechem autorki.

Na ogół jednak styl i warsztat pisarski Rogińskiej oceniam na bardzo dobry; tam, gdzie trzeba, nieprzypominający naszego kraju, a gdzie indziej znowu typowo polski, pełen swobody w wyrażaniu myśli, humoru, no i wulgaryzmów. W tekście utworu występują nieliczne dialogi, za to przeważają rozbudowane akapity przypominające monologi odzwierciedlające myśli i działania bohaterów. Dlatego czuć tę lekkość i bezpośredniość ich wypowiedzi, a przy tym profesjonalizm pisarki.

"Wieża Sokoła" to zaskakująca książka pod względem zarówno treści, jak i charakteru, za pomocą którego została ona przedstawiona - takiej jeszcze nie czytałam. Tak naprawdę do samego końca nie wiadomo, czego się po niej spodziewać. Na swój sposób jest dziwna i intrygująca, więc wszystko może się zdarzyć. Ma w sobie fragmenty mało ciekawe, nudne, odrażające, ale też pełne napięcia, dzięki czemu kartki powieści w czasie lektury przewracają się niemalże same i to w bardzo szybkim tempie. Niełatwo jest pogodzić się z własnym losem, szczególnie wtedy, gdy nie jest on dla człowieka łaskawy. Katarzyna Rogińska ukazuje najciemniejsze i najbardziej zaskakujące strony istoty ludzkiej, która, postawiona przed faktem dokonanym, jest zdolna do wszystkiego, sprytna i nieobliczalna. Jak na moje dopiero drugie spotkanie z polską literaturą kryminalną, jestem z niego zadowolona i mam nadzieję, że tak dobrych, a nawet jeszcze lepszych będzie w najbliższym czasie więcej.

Za książkę dziękuję portalowi Zbrodnia w Bibliotece.

Baza recenzji

niedziela, 27 maja 2012

"Linia życia" - Jodi Picoult

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka, 2011.
Liczba stron: 544.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 23.05.2012.
Zakończenie lektury: 26.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

Jodi Picoult to amerykańska powieściopisarka, autorka kilkunastu bestsellerów, przetłumaczonych na wiele języków, których łączny nakład na świecie przekroczył już czternaście milionów egzemplarzy. Za całokształt twórczości otrzymała w 2003 roku nagrodę New England Book. Cztery z jej dotychczas wydanych książek doczekało się adaptacji filmowych. W swoich utworach autorka łączy elementy powieści obyczajowej z romansem, psychologią, socjologią i innymi naukami społeczno-edukacyjnymi.

"Linia życia" to dopiero trzecia powieść Picoult, z którą miałam okazję się zapoznać. Niebanalność, kontrowersyjność wywołujące w czytelniku wiele sprzecznych emocji, charakteryzujące książki tejże autorki sprawiają, że bardzo chętnie po nie sięgam. Opisywany w niniejszej recenzji utwór zafascynował mnie, jak dotąd, chyba najbardziej, przede wszystkim ze względu na tematykę dotyczącą trudności, jakie mogą wynikać w trakcie trwania małżeństwa i okresu macierzyństwa. Pisarka w największym stopniu koncentruje się na osobie głównej bohaterki, dla której wychowanie dziecka jest czymś niewiarygodnie trudnym, nawet obcym. Owa tematyka idealnie wpasowała się nie tylko w jeden z moich obecnych przedmiotów na studiach - rodzina w dobie współczesnych przemian - ale też w Dzień Matki, kiedy to miałam sposobność tę lekturę zakończyć.

Paige Prescott nigdy nie miała łatwego życia. W dzieciństwie opuściła ją matka, pozostawiając tylko z ojcem. W młodości popełniła kilka błędów, które zaważyły na reszcie jej życia. Będąc dorosłą, tak naprawdę wcale nie uwolniła się od przeszłości, ale została szczęśliwą żoną szanowanego kardiochirurga. Wydawać by się mogło, że znalazła swoje miejsce w świecie. Wszystko bowiem zaczęło układać się po myśli jej i Nicholasa. Ale to była tylko cisza przed burzą. Burza nadeszła wraz z nieplanowaną ciążą Paige. Zachwycony Nicholas nie mógł pojąć, dlaczego jego żona sceptycznie odnosiła się do swego błogosławionego stanu. Tak też było. Paige, którą kiedyś odtrąciła rodzicielka, nabrała pewności, że nie sprawdzi się w roli matki, nie pokocha swego dziecka i nie będzie potrafiła zapewnić mu odpowiedniej opieki, odpowiedniego wychowania. Po urodzeniu Maxa bohaterka jeszcze bardziej zatraca się w swojej przeszłości, zaniedbuje siebie i swoją rodzinę, nie mogąc opędzić się od nękających ją wyrzutów sumienia. Zdesperowana, postanawia zrobić coś, co sprawi, że jej życie już nigdy nie będzie takie samo - postanawia odnaleźć matkę. Sposób, w jaki tego dokona, przyniesie wiele niepożądanych skutków, ale też otworzy Paige szerzej oczy na otaczającą ją rzeczywistość.

Fabuła toczy się w latach 1985-1993, co zaznaczają poszczególne trzy części, na które jest podzielona treść utworu, ale oprócz bieżących wydarzeń Picoult przywołuje wiele wspomnień z dzieciństwa i młodości bohaterów, co wspaniale współgra ze sobą. Po raz kolejny autorka zachwyciła mnie swoim warsztatem pisarskim, swobodnym, a zarazem szczegółowym, zaopatrzonym w liczne metafory, porównania i epitety pięknym językiem. Historia opisana w "Linii życia", choć niełatwa, wciąga niesamowicie, bo tak naprawdę do samego końca nie wiadomo, jak potoczą się losy głównych bohaterów.

Nie każda kobieta pełniąca rolę matki robi to idealnie. Czy w ogóle któraś jest idealna pod tym względem? Gdyby zapytać o to te kobiety, odpowiedź na pewno brzmiałaby "nie". Macierzyństwo to rzecz niesłychanie trudna, dlatego nawet błahostka może przyczynić się do złego mniemania o sobie kobiety jako matki. Dla części przedstawicielek płci pięknej wychowanie dziecka to dar prosto z nieba. Dla kolejnych może być czystym obowiązkiem. A dla jeszcze innych - utrapieniem. W czasach współczesnych zanika zjawisko instynktu macierzyńskiego. Macierzyństwo staje się świadomym wyborem kobiety. Co jeśli dziecko przyjdzie na świat nieplanowane? A kobieta, która je urodzi, jest kompletnie nieprzygotowana na to, co ją czeka, a w dodatku sama wychowała się w niepełnej rodzinie, co jeszcze bardziej zmieniło jej nastawienie do zjawiska posiadania dzieci? Czy w tym przypadku istnieje jakaś szansa na normalne życie matki i jej potomstwa? Czy ich wzajemne stosunki z góry skazane są na porażkę? Te i wiele podobnych pytań krąży po głowie Paige Prescott, która wraz z pojawieniem się na świecie synka, całkowicie się gubi. Gubi się w małżeństwie, gubi się w myślach o swoim dziecku, gubi się w samej sobie. Przeżywa trudne do zrozumienia chwile, w których niejednokrotnie chciałoby się jej pomóc, "potrząsnąć" ją, nakierować na właściwy tor, uświadomić jej, co tak naprawdę jest ważne w jej życiu i o co powinna walczyć. Jej zachowanie wzbudza w czytelniku rozmaite uczucia, począwszy od współczucia, przez irytację, aż po zrozumienie.

Poważna zmiana, jaka pewnego lata zachodzi w życiu Paige, sprawia, że nie tylko jej świat wywraca się do góry nogami. Jej mąż, syn, a także pozostali członkowie ich rodzin są wystawieni na pewnego rodzaju próby - odrębne dla każdego z nich - dzięki którym otaczająca ich rzeczywistość również ulega zmianie. Nie tylko w kwestii miłości czy bliskości, ale też odpowiedzialności i prawdy. "Linia życia" jako cała powieść to swoistego rodzaju dążenie do prawdy. Prawda ta może albo uszczęśliwić człowieka, albo zniszczyć go. Uzmysłowić to, co wcześniej było dla niego niedostrzegalne, uchronić przed popełnieniem kolejnych błędów, ukoić ból.

Ta książka Picoult jest surowa, wcale delikatna, po prostu szczera, a przy tym ujmująca i tam, gdzie trzeba, wzruszająca. Jej bohaterowie wyróżniają się pod wieloma względami; na duży plus zasługuje przede wszystkim talent Paige do rysowania nieprawdopodobnych portretów ludzkich, ukazujących ich prawdziwe oblicze. To element niemalże magiczny i zarazem zapierający dech w piersiach, który niejednokrotnie mnie poruszył. Niesamowicie mocno można zżyć się z małym Maxem, synem Prescottów, który z wiecznie zapłakanego niemowlaka przeobraża się w zarażającego śmiechem chłopczyka. Postaci są niezwykle wyraziste, a emocje, które je charakteryzują, wypływają z kartek powieści strumieniami, prosto do serca czytelnika.

Podsumowując, uważam, że "Linia życia" Jodi Picoult ma w sobie wszystko, co może zachęcić do jej przeczytania i zachwycić czytelnika. Ma w sobie też garstkę tej mniej pozytywnej mocy, która może sprawić, że poszczególne postaci czy zdarzenia nie będą godne pochwały. Każdy odbiorca jednak ma prawo do własnego zdania. Po tę książkę może sięgnąć zarówno przeciwnik posiadania dzieci, jak i zwolennik tradycyjnych rodzin i wielodzietnych małżeństw, przez co opinie na jej temat nigdy nie będą jednoznaczne. Picoult w ten sposób doskonale udowadnia, że obok jej twórczości nie da się przejść obojętnie. Jej powieści są kontrowersyjne. Takie właśnie mają być i będą, dopóki ostatni człowiek na tej Ziemi ich nie oceni.

czwartek, 24 maja 2012

Stosik majowy

Moje skromne majowe zdobycze książkowe:


Od dołu:
- "Dogonić rozwiane marzenia" - Elizabeth Flock - recenzencka, otrzymana od wydawnictwa Mira. Recenzja TUTAJ.
- "Kamuflaż" - Ewa Ostrowska - wygrana w jednym z konkursów organizowanych przez Syndykat Zbrodni w Bibliotece;
- "Wieża Sokoła" - Katarzyna Rogińska - jak wyżej;
- "Criminal Minds. Ostre cięcie" - Max Allan Collins - jak wyżej;
- "Płatki na wietrze" - Virginia C. Andrews - recenzencka, otrzymana od wydawnictwa Świat Książki. Recenzja TUTAJ.

Z racji tego, iż jestem miłośniczką thrillerów i kryminałów, jestem ogromnie ciekawa treści "Kamuflażu" i "Wieży Sokoła", tym bardziej, że są to książki polskich autorek. Raz jeszcze też pragnę zachęcić Was, szczególnie fanów kryminalnych historii, do oglądania serialu "Zabójcze umysły", na podstawie którego Collins napisał pierwszą powieść. Mam nadzieję, że wciągnie mnie ona równie mocno, jak serial ;).
Pozdrawiam Was serdecznie i bardzo, bardzo ciepło, prosto z podpoznańskiego Stęszewa :).

środa, 23 maja 2012

"Strach" - Jeff Abbott

Wydawnictwo: Albatros, 2008.
Liczba stron: 400.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 21.05.2012.
Zakończenie lektury: 23.05.2012.
Moja ocena: 6/10.

Jeff Abbott to amerykański pisarz, z wykształcenia historyk i filolog. Karierę literacką rozpoczął w 1994 roku. Zdobywca licznych nagród i wyróżnień literackich. Autor kilkunastu powieści i opowiadań z gatunku thrillera i kryminału. Jego prozę zachwalają tacy pisarze, jak Harlan Coben, Michael Connelly i Lee Child.

"Strach" jest drugą książką Abbotta, która ukazała się w Polsce, pomiędzy "Paniką" i "Zderzeniem". Przeczytana przeze mnie już wcześniej "Panika" nie zapadła mi jakoś szczególnie w pamięć, dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po kolejny utwór tego pisarza. Po lekturze "Strachu" przekonałam się, że obie powieści utrzymane są na tym samym poziomie, jeśli chodzi o charakter fabuły i napięcie. Są więcej niż średnie, nawet dobre, ale, jak na mój gust, dalekie od ideału. Thrillery Abbotta bowiem skoncentrowane są na sekretnych działalnościach mafii czy innych grup spiskowych, licznych pościgach, ucieczkach i morderstwach. Ich akcja toczy się zazwyczaj wokół jakiegoś bardzo ważnego planu, który nieodpowiednio wykonany może skutkować zmianą albo nawet zniszczeniem życia ogromnej ilości ludzi. W przypadku "Strachu" mamy do czynienia z zagadką dotyczącą produkcji nowoczesnego leku, który mógłby pomóc wielu osobom cierpiącym na zaburzenia psychiczne. Sytuacja wymyka się spod kontroli, gdy dochodzi do kradzieży dokumentów opisujących procedury powstawania ów medykamentu. Następuje wielki misz-masz, w który zostaje wplątanych kilku bohaterów, starających się robić wszystko i za wszelką cenę, by wybrnąć z tej dziwnej sytuacji bez szwanku. A trup ściele się gęsto...

Główny bohater, Miles Kendrick, to ukrywający się pod nazwiskiem Michaela Raymonda były detektyw i agent FBI, objęty federalnym Programem Ochrony Świadków. W związku z działalnością przeciwko mafii, obwinia się o śmierć najlepszego przyjaciela, cierpiąc przy tym na pourazowe zaburzenie psychiczne. Przechodzi kurację psychiatryczną u doktor Allison Vance. Tuż po tym, jak Allison proponuje mu nowy rodzaj terapii i prosi go o pomoc w niewyjaśnionej sprawie, kobieta ginie w zagadkowej eksplozji. Nie chcąc mieć na sumieniu śmierci kolejnej osoby, Miles decyduje się na wyjaśnienie tego zamachu i pomszczenie morderców lekarki. W ten sposób pakuje się w niewyobrażalnie wielkie kłopoty pod postacią serii morderstw i brutalnych poszukiwaczy w ukryciu wyprodukowanego leku "Frost", który najprawdopodobniej jest w stanie w dużym stopniu pomóc osobom borykającym się z zaburzeniami psychicznymi, i z którym Allison najwyraźniej miała do czynienia. Kendrick nic nie wie o tym lekarstwie, ale bezwzględni zabójcy mu nie wierzą. Aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat "Frostu", prosi o pomoc dwóch innych pacjentów Allison - młodego Nathana Ruiza, który nadal cierpi katusze wywołane przeżyciami z wojny w Iraku, oraz popularną byłą uczestniczkę jednego z reality show, Celeste Brent, która po śmierci męża nie jest w stanie zapanować nad samookaleczaniem się. Przed tą "ekipą wariatów" zadanie nie do pozazdroszczenia. Gdzie podział się "Frost"? Czy komuś zależy na jego zniszczeniu, a może ogromnym zysku z jego sprzedaży? Jeśli tak, to komu? Kim są prześladowcy Milesa, Celeste i Nathana? Komu wierzyć? Komu ufać? Najważniejsza zasada to, że chyba... nikomu.

"Strach" to thriller składający się z kilkudziesięciu rozdziałów. Akcja przedstawiona jest w trzeciej osobie liczby pojedynczej w czasie przeszłym, co gwarantuje czytelnikowi jej przyjemny odbiór. Mimo że tematycznie książka nie podbiła mojego serca, pragnę zaznaczyć, iż wciągnęła mnie niesamowicie. Abbott wie, jak zainteresować odbiorcę, przytaczając tam, gdzie trzeba intrygujące zwroty akcji i różnego rodzaju skontrastowane, przyprószone szczyptą dobrego humoru sytuacje. Podoba mi się styl, jakim się posługuje; widać, że gdy tworzy, wykonuje mnóstwo dobrej i porządnej pracy. Jako całokształt jednak książka nie powaliła mnie na kolana, ale nie znaczy to, że jest słaba.

A teraz wyobraź sobie, że jesteś chory. Cierpisz na jakieś dziwne zaburzenie, coś, co ciągle siedzi w twojej głowie i nieustannie przypomina ci o koszmarach z przeszłości. Nie możesz zapomnieć tych okropnych, mrożących krew w żyłach wydarzeń, bo przed oczami przewijają ci się ich obrazy niczym film. Okrutny film. Czy gdybyś miał możliwość i szansę na to, by pozbyć się tych obrazów, zdecydowałbyś się ją wykorzystać? Wszystko wskazuje na to, że niedługo na rynek zostanie wprowadzony innowacyjny lek, który na pewno pomoże ci się uporać z problemami z przeszłości. Już niewiele brakuje... Jeszcze tylko trzeba znaleźć jego zaginioną dokumentację, a przy okazji kilka osób musi poświęcić swe życie... Nadal chciałbyś wykorzystać tę szansę? Jak daleko byś się posunął, by ulżyć sobie w cierpieniu? Bohaterowie "Strachu", choć każdy z innego powodu, muszą robić wszystko, by ten nowoczesny medykament legalnie znalazł się na rynku farmaceutycznym, a przy tym przede wszystkim... muszą przeżyć. Wielokrotnie ocierając się o śmierć, zastawiając pułapki i spiskując z wrogami, są świadkami ciężkiej walki o władzę i pieniądze. Dopiero finał tej powieści, poniekąd zaskakujący, pokazuje, dla kogo okazał się on korzystny, a dla kogo już mniej łaskawy.

Być może, gdyby fabuła "Strachu" była trochę mniej zagmatwana pod kątem ilości bohaterów i popełnianych przestępstw, o wiele bardziej pozytywnie oceniłabym ten utwór. Bo gdy do tego wszystkiego dołoży się całą tę tematykę związaną z prężnie rozwijającą się medycyną, można naprawdę się pogubić czy zniechęcić, czytając tę książkę. Całe szczęście, że ratuje ją to, o czym wspominałam już wcześniej, czyli dobry warsztat autorski. Dzięki niemy jestem pewna, że sięgnę po kolejną powieść Jeffa Abbotta. Jego twórczość polecam miłośnikom sensacji, w których prym wiodą spiski tajnych organizacji, mafijne porachunki, liczne pościgi i zabójstwa z zimną krwią.

Baza recenzji

poniedziałek, 21 maja 2012

"Droga przy plaży" - James Patterson, Peter de Jonge

Wydawnictwo: Albatros, 2007.
Liczba stron: 336.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 20.05.2012.
Zakończenie lektury: 21.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

James Patterson to jeden z najpopularniejszych amerykańskich autorów powieści sensacyjnych i thrillerów. Zadebiutował w 1976 roku, ale dopiero thriller "W sieci pająka" z 1993 roku przyniósł mu wielki sukces. To też pierwsza powieść z Alexem Crossem, ulubionym bohaterem pisarza, w którego na wielkim ekranie dwukrotnie wcielił się Morgan Freeman. Peter de Jonge to współautor trzech książek napisanych z Pattersonem i autor dwóch własnych. Pisywał również do takich magazynów, jak "National Geographic" czy "New York Magazine".

"Droga przy plaży to thriller z 2006 roku. Jego pełna napięcia akcja toczy się, jak to zazwyczaj bywa w utworach Pattersona, w jednym z przyjemnych i ładnych amerykańskich miasteczek, w tym przypadku Hamptons. Opowiada historię o brutalnym morderstwie młodych ludzi i zaciekłej walce o wolność dla człowieka, który został oskarżony o popełnienie tej zbrodni, człowieka, który, jak wszystko na to wskazuje, jest niewinny. Powieść ta doskonale ukazuje przemianę porządnego i bezpiecznego miasta w miejsce pełne przestępstw, korupcji i narkotyków, w którym nic nie jest takie, na jakie wygląda. Zwłaszcza przeobrażenia ludzkiej psychiki nie mają granic.

Wszystko zaczyna się pewnego dnia od niewinnego towarzyskiego meczu koszykówki pomiędzy przedstawicielami rasy białej i czarnej. Wśród nich jest główny bohater, niecieszący się dużą sławą adwokat i były koszykarz, Tom Dunleavy. Podczas tej rozgrywki szybko dochodzi do nieprzyjemnej wymiany zdań i bójki z użyciem broni. Żaden strzał jednak nie pada i wkrótce wszyscy gracze opuszczają miejscówkę, rozchodząc się w swoje strony. Wydawać by się mogło, że ten incydent przechodzi bez echa, ale tak też się nie dzieje, bo jeszcze tego samego wieczoru ginie od strzału w głowę trzech mężczyzn, kolegów Dunleavy'ego, którzy grali z nim w tę feralną koszykówkę. Podejrzanymi o dokonanie zabójstwa zostają czarnoskóra przyszła gwiazda NBA, Dante Halleyville, raz jego przyjaciel, który podczas meczu nie zawahał się pogrozić przeciwnikom bronią. Ten drugi wkrótce również zostaje zamordowany, a Dante trafia do aresztu. Wierząc w jego niewinność, Tom Dunleavy wraz ze swoją byłą dziewczyną, także adwokatką, podejmuje się obrony siedemnastolatka. Czeka ich nie lada wyzwanie. Świat pełen okrucieństw i narkotyków staje przed nimi otworem, ale o dowody lub świadków nie jest łatwo, tym bardziej, że oboje stopniowo zaczynają tracić swoją reputację wśród mieszkańców Hamptons, z których zdecydowana większość należy do zwolenników wyroku w postaci kary śmierci dla Halleyville'a.

Na całość "Drogi przy plaży" składają się: prolog, cztery części oraz epilog. Każda z tych części zbudowana jest z charakterystycznych dla twórczości Pattersona bardzo krótkich rozdziałów, opatrzonych imieniem lub nazwiskiem bohatera, z perspektywy którego ukazana w danym czasie akcja. Najczęściej narratorem jest Tom Dunleavy. Fabuła toczy się w zastraszająco szybkim tempie czasu teraźniejszego. Krótkie, rzeczowe i niepozbawione dobrego humoru wyrażenia, opisy czy dialogi sprawiają, że w czasie lektury tej książki nie można się nudzić, a i trudno też się od niej oderwać. Patterson to mistrz niezwykle lekkostrawnych powieści sensacyjnych - stwierdzam to po przeczytaniu każdego kolejnego jego utworu.

"Droga przy plaży" to jedna wielka zagadka, której rozwiązanie polega na znalezieniu mordercy kilkorga młodych ludzi. Poszlak i dowodów jest zbyt mało, by stwierdzić, czy rzeczywiście Dante Halleyville popełnił ową zbrodnię. A to sprawia, że w czytelniku kiełkuje ostrzegawcza myśl, która nie pozwala przejść obojętnie obok żadnego z bohaterów tego thrillera. Wydaje się, że każdy z nich ma coś na sumieniu i może pasować do profilu zabójcy. Ostateczne rozwiązanie powyższej zagadki można odnaleźć dopiero pod koniec powieści, tuż po zakończeniu procesu dotyczącego Dantego. Warto więc wytrwać do jej końca, tym bardziej, że finał zaskakuje - i to jak! Muszę przyznać, że wiele czasu minęło od momentu, w którym jakaś książka zszokowała mnie tak bardzo jak "Droga przy plaży". Z racji tego, iż czytam wiele thrillerów i kryminałów, jestem przewrażliwiona na punkcie typowania różnego rodzaju podejrzanych. Z każdą kolejną tego typu powieścią mam wrażenie, że już nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć, a tymczasem w doskonały sposób robią to Patterson i de Jonge. Jestem skłonna nawet rzec, że zakończenie ich utworu zrekompensowało wszelkie niedostatki w postaci mało interesujących fragmentów, jakie pojawiały się w tekście.

Uważam, że nie trzeba głębiej wnikać w analizę fabuły "Drogi przy plaży", aby nie popsuć innym czytelnikom przyjemności wynikającej z jej czytania. To thriller o klasycznej budowie, opierający się na poważnym przestępstwie i poszukiwaniu jego sprawców. Umiejętności adwokackie Toma Dunleavy'ego może i nie należą do wybitnych, za to dużym atutem powieści jest obraz samego procesu toczącego się w sądzie, a tego typu historie bardzo lubię. Lubię też po prostu twórczość Jamesa Pattersona. Przede wszystkim za tę lekkość i swobodę, z jaką pisze, dzięki czemu po czasem banalne, a czasem bardziej skomplikowane książki chętnie sięgają czytelnicy. "Drogę przy plaży" zaliczam do tych udanych jego utworów. Miłośnikom literatury sensacyjnej polecam zapoznanie się z jego twórczością. Każdy jego thriller to doskonała, a przy tym i niezbyt długotrwała, rozrywka.

Baz recenzji

niedziela, 20 maja 2012

"Anioł stróż" - Dean Koontz

Wydawnictwo: Albatros, 2010.
Liczba stron: 456.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 15.05.2012.
Zakończenie lektury: 19.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

Dean Koontz to jeden z najpopularniejszych i najpłodniejszych autorów amerykańskich. Jego dorobek literacki to ponad sześćdziesiąt powieści oraz mnóstwo opowiadań. Specjalizuje się w gatunku thrillera i horroru. W jego książkach można też odnaleźć elementy psychologii, kryminału oraz fantastyki. Wiele jego utworów, np. "Opiekunowie", "Odwieczny wróg", zostało przeniesionych na ekran telewizyjny lub kinowy.

"Anioł stróż" to powieść z 1988 roku, poprzednio wydana pod tytułem "Grom", należąca do gatunku thrillera o zabarwieniu fantastycznym. Przedstawia historię pewnej kobiety, której los od urodzenia nie jest zależny tylko i wyłącznie od niej. Pieczę nad jej życiem bowiem sprawuje tytułowy anioł stróż, który wcale nie okazuje się postacią z zaświatów, o czym będzie miała okazję przekonać się główna bohaterka. Koontz oddaje w ręce czytelnika przyjemną w odbiorze opowieść o ludzkich żądzach i pragnieniach związanych z przejęciem władzy nad światem, walce z przeciwnościami losu i ucieczce przed okrutnym przeznaczeniem. A także o miłości i przyjaźni, bez których życie ludzkie po prostu by nie istniało.

Biorąc pod uwagę większość okoliczności opisanych w powieści, można by było stwierdzić, że Laura Shane urodziła się pod szczęśliwą gwiazdą, gdyż, co odkrywa, będąc małą dziewczynką, nad jej losem czuwa tajemniczy osobnik, zwany przez nią jej obrońcą. To dzięki niemu rodzi się cała i zdrowa, kilka lat później unika strzelaniny i gwałtu, a po zostania sierotą udaje jej się pokonać bezwzględnego pedofila, czyhającego na nią w sierocińcu. Poprzez te wszystkie przykre wydarzenia Laura wie, że zazwyczaj - nie zawsze - może liczyć na pomoc swego obrońcy, ale nie jest w stanie dowiedzieć się niczego na jego temat. Mężczyzna pojawia się i znika, nie chcąc ujawnić swej tożsamości. Sytuacja komplikuje się o wiele bardziej, gdy wiele lat później "anioł stróż" po raz kolejny ingeruje w życie głównej bohaterki, próbując uratować ją i jej rodzinę przed śmiertelnym wypadkiem, a także przed okrutnymi mordercami, którzy z jakiegoś powodu pragną zabić i jego samego. Od tej pory Laura i jej syn znajdują się w ogromnym niebezpieczeństwie i muszą zaufać tajemniczemu wybawicielowi. Rozpoczyna się walka na śmierć i życie, której nikt się nie spodziewał i w której nic nie jest zrozumiałe. Stopniowo też zaczynają wychodzić na jaw fakty dotyczące osoby obrońcy i jego działalności. Świat głównych bohaterów wywraca się do góry nogami.

Książka ta jest dość obszerna, składa się z dwóch części, które są podzielone na kilka rozdziałów, a te z kolei na podrozdziały. Powołując do życia "Anioła stróża", Koontz stworzył coś zupełnie odmiennego od znanych mi już horrorów i thrillerów jego autorstwa. Powieść ta bowiem nie jest nasączona grozą i postaciami przypominającymi straszne monstra, lecz elementami fantastycznymi krążącymi wokół technologii. Innymi słowy, pisarz porusza w swym utworze temat, który zapewne ma sporo zwolenników, a mianowicie podróży w czasie. To thriller, którego nie da się czytać szybko ze względu na liczne opisy zdarzeń i sytuacji związanych właśnie z powyższą tematyką i skutkami, jakie ona wywołuje.

Podróżowanie w czasie to bardzo interesujący motyw, który jest wykorzystywany w wielu książkach i filmach. To motyw wywołujący u odbiorcy wiele emocji i napięcia, a przy tym myśli typu "co by było, gdyby" i chęci na przeżycie czegoś takiego, gdyby tylko istniała taka możliwość. Należy jednak pamiętać, że zagłębiając się w tego rodzaju podróże dyktowane przez powieść czy film, trzeba jak najdokładniej się im przyjrzeć i analizować je, by gdzieś po drodze się nie pogubić i stwierdzić, że to wszystko było bez sensu. Tematyka związana z podróżowaniem w czasie nie należy do najprostszych. Twórcy tego typu historii muszą liczyć się z tym, że wnikliwy odbiorca może wyłapać każde ich najmniejsze potknięcie, najmniejszą pomyłkę - dla przykładu, gdyby dokładniej przyjrzeć się słynnej trylogii "Powrotu do przyszłości", można zauważyć, że historia w niej ukazana nie jest tak idealnie precyzyjna, jak być powinna. Czy "Anioł stróż" posiada tego rodzaju mankamenty? Przyznaję, że kilka razy w czasie lektury musiałam na chwilę się zatrzymać, by przeanalizować przeczytany fragment. Ale ja nie zaliczam się do bardzo wymagających czytelników; czasami zwyczajnie nie zauważę jakiegoś błędu, innym razem znowu wolę przymknąć oko na jakąś niedoskonałość, by nie zepsuć sobie ogólnego odbioru danego utworu. W przypadku tej powieści Koontza moja podejrzliwość i nieufność była raczej nikła. Dla mnie autor całkiem dobrze, rzeczowo, choć szczegółowo określił mechanizm podróży w czasie. Wybrnął z tego tematu na przyzwoitym poziomie, pogłębiając moje zainteresowanie z każdą kolejną stroną książki.

Na duży plus zasługują również kreacje bohaterów "Anioła stróża". Każdy z nich bowiem ma w sobie krztę wyjątkowości, dzięki której zapada w pamięć. Laura Shane to niesamowita kobieta o niewiarygodnie wielkiej sile i odwadze, a do tego obdarzona wspaniałym talentem pisarskim. Jej ośmioletni syn, Chris, z pozoru niewinny i nieśmiały, w obliczu zagrożenia potrafi przemienić się w doświadczonego poprzez filmy przygodowe i fantastyczne chętnego do pomocy mężczyznę, i choć jego czyny i wiedza mogą wydawać się nieadekwatne do jego wieku, uważam, że jego postać jest jedną z najlepszych i najbardziej oryginalnych. Drugą z nich natomiast jest Thelma Ackerson, najbliższa przyjaciółka Laury z dzieciństwa. Czytelnik może śledzić jej losy naznaczone nieszczęściem przeobrażającym się stopniowo w szczęście, dzięki któremu bohaterka ma okazję spełnić swoje marzenia, stając się aktorką komediową. Nie bez powodu - Thelma od samego początku szczyci się ciętym i niepozbawionym dobrego humoru językiem, co tylko umila lekturę "Anioła stróża". Pozostaje zatem jeszcze tajemniczy obrońca Laury. To postać najbardziej intrygująca, budząca zarazem grozę i zaciekawienie. To jednak dobry człowiek. Nie idealny, ale o wielkim sercu o ogromnej determinacji, dzięki którym można spojrzeć na niego łagodniejszym okiem.

Nietypowe perypetie tej czwórki bohaterów są niezależne od siebie jak nigdy dotąd. Balansując po świecie, na którym w każdej chwili może pojawić się cień niebezpieczeństwa poniekąd związanego z podróżowaniem w czasie, muszą chronić i pomagać sobie nawzajem, by nie dopuścić do drastycznych zmian w ich życiu. By uciec przed przeznaczeniem. A może nawet je... zmienić? "Przeznaczenie walczy o przywrócenie kształtu, jaki miało posiadać"*. Tylko obrońca Laury wie, jak wyglądało jej życie przed jego pierwszą ingerencją. Praktycznie w jego rękach leży niedopuszczenie do sytuacji, w której owo przeznaczenie powróciłoby do swej pierwotnej postaci. Nie jest to jednak takie proste. Zarówno świat Laury, jak i jego, pełen jest okrutnych niespodzianek i bezwzględnych zabójców. Kim są ci prześladowcy? Skąd tak naprawdę pochodzi "anioł stróż"? Rozwój wydarzeń kompletnie zaskakuje czytelnika. Mnie zaskoczył. Nie sądziłam, że działalność obrońcy Laury będzie miała tak szeroki i poważny wymiar.

Podsumowując, uważam, że "Anioł stróż" Deana Koontza jest dość oryginalną, ale dobrą książką. Wciąga i zaskakuje, choć czasami przytłacza zbędnymi i monotonnymi opisami poszczególnych zdarzeń i zjawisk. Pierwsza część powieści jest nieco łagodniejsza od drugiej, w której nadrabiane są "zaległości" w postaci licznych sensacyjnych akcji, pełnych strzelanin i pościgów. W czasie lektury można zatem złapać oddech, jak i z szybkim biciem serca śledzić losy głównych bohaterów, nie mogąc doczekać się ich finału. Myślę, że każdy czytelnik znajdzie tutaj coś dla siebie. To jedna z lepszych książek Koontza, jakie do tej pory miałam okazję przeczytać.

*s.363

poniedziałek, 14 maja 2012

"Płatki na wietrze" - Virginia C. Andrews

Wydawnictwo: Świat Książki, 2012.
Liczba stron: 432.
Oprawa: miękka.
Rozpoczęcie lektury: 14.05.2012.
Zakończenie lektury: 14.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

"Płatki na wietrze" to jedna z najbardziej oczekiwanych premier książkowych 2012 roku, będąca kontynuacją bestsellerowych "Kwiatów na poddaszu" Virginii C. Andrews. Przedstawia dalsze losy najmłodszych członków rodziny Dollangangerów, którym po ponad trzech latach życia we wstrząsających warunkach udaje się opuścić dom ich okrutnej matki. Została ich tylko trójka - dziewiętnastoletni Chris, szesnastoletnia Cathy oraz ośmioletnia Carrie. Ich plany w postaci schronienia się na Florydzie niespodziewanie ulegają zmianie, gdy mała Carrie popada w niezidentyfikowaną chorobę. Dzięki uprzejmości i dobremu sercu czarnoskórej Henrietty Beech trafiają do domu lekarza, Paula Sheffielda, który osamotniony po śmierci żony i synka postanawia zaopiekować się Dollangangerami. Wydawać by się mogło, że rodzeństwo znalazło wspaniały dom i już nic nie byłoby w stanie zmącić ich uśmiechu od losu. Ale tak naprawdę ich życie w dalszym ciągu stoi pod wielkim znakiem zapytania. Koszmary z niedalekiej przeszłości bardzo często dają o sobie znać, podsycając w Cathy chęć zemsty na matce, a także zachłanną miłość Chrisa do siostry, która rozwinęła się jeszcze w więzieniu, jakim było poddasze domu ich rodzicielki.

Druga część sagi o Dollangangerach, mimo infantylnego języka, jakim posługuje się autorka, nadal szokuje. Mogę nawet stwierdzić, że jest jeszcze bardziej bulwersująca, pikantna, pełna seksu, a także tragiczna, gdyż pełno w niej przykrych sytuacji związanych ze śmiercią poszczególnych bohaterów. Miłość, nienawiść, zemsta i śmierć to takie najważniejsze punkty "Płatków na wietrze".

To właśnie te wartości i czynniki Andrews uwypukla najbardziej, wplatając w tekst powieści chaotyczny tok myślenia głównej bohaterki, czyli Cathy. Postać ta na okrągło przeżywa rozterki związane z niemożnością określenia, kim tak naprawdę jest i się staje. Z ładnego dziecka przeistacza się w przepiękną kobietę i zostaje tancerką baletową, o czym marzyła od zawsze. Jej uderzające podobieństwo do znienawidzonej matki sprawia, że dziewczyna jednocześnie chce być nią i jej przeciwieństwem. Rozkochując w sobie kilku mężczyzn naraz, gubi się w swoich uczuciach i popełnia wiele błędów. Po jakimś czasie w końcu wychodzi za mąż i zachodzi w ciążę, ale i wtedy los szykuje dla jej rodziny nieprzyjemne niespodzianki. Mieszkanie niedaleko matki i jej młodszego męża sprawia, że Cathy coraz śmielej obmyśla plan zemsty na rodzicielce, przez którą rodzeństwo tyle wycierpiało i stało się takie, jakim nigdy nie powinno było się stać.

Od okrutnego planu zemsty pragnie odwieść Cathy bezgranicznie w niej zakochany Chris, borykający się z pozostałością po miłości do matki. Jego życie jednak jest już mniej skomplikowane aniżeli życie Cathy. Dzięki Paulowi Sheffieldowi zgłębia tajniki nauk medycznych i dostaje się do dobrych szkół, by ciężko pracować w celu zdobycia zawodu lekarza. Jest wybitny, ale w sprawach sercowych nie układa mu się najlepiej, bo wciąż kocha swoją siostrę i nic nie jest w stanie tego zmienić. Kiedy Cathy wstępuje w różne związki z mężczyznami, on cały czas cierpliwie na nią czeka.

Z jeszcze innym problemem boryka się Carrie, która z powodu długotrwałego zamknięcia na poddaszu i braku słońca nie rośnie tak, jak inne dzieci w jej wieku. Z powodu niskiego wzrostu jest wyśmiewana przez rówieśników i coraz bardziej zamyka się w sobie. Tęskni za zmarłych braciszkiem, Corym, od czasu do czasu pyta też o matkę. Kiedy staje się nastolatką, nieco odżywa i zaczyna pracować w charakterze sekretarki Paula Sheffielda. Jej największym marzeniem jest założenie rodziny z mężczyzną, który pokochałby ją mimo jej wszelkich wad. Sytuacja diametralnie się zmienia, gdy pewnego dnia Carrie przypadkowo spotyka w mieście swoją matkę...

Mimo że młodzi bohaterowie w dużej mierze realizują swoje marzenia, nadal stąpają po śliskim gruncie, usilnie jednak walcząc o to, by ich życie w końcu było normalne, pozbawione smutków, trosk, a co najważniejsze, wspomnień z przeszłości. Ale czy jest to możliwe? Wszelkie poczynania tych postaci sprawiały, że w czasie lektury "Płatków na wietrze" targały mną mieszane emocje, począwszy od radości, przez smutek i żal, aż po irytację, złość i nienawiść.

Ze względu na prosty język książkę czyta się szybko - tak samo było w przypadku "Kwiatów na poddaszu" - ale jeśli chodzi o stopień wciągnięcia, jej poprzedniczka zdecydowanie wiedzie prym w tej kwestii. Druga część historii o losach Dollangangerów jest dobra, ale troszkę rozczarowująca, przede wszystkim z powodu chaotycznego, czasem niespójnego przebiegu zdarzeń, zwłaszcza tych związanych z perypetiami ciągle niezdecydowanej i niepewnej Cathy. "Płatki na wietrze" Virginii C. Andrews to niełatwa powieść, nasączona negatywnym wymiarem miłości i wolności, co niektórym czytelnikom może się wydać nieodpowiednie i niesmaczne. Oprócz tego, by przeczytać ten utwór, trzeba mieć nerwy ze stali. Jego tematyka bowiem ukazuje, jak przebiegły i okrutny potrafi być człowiek, by osiągnąć swój cel. Krzywdząc drugą osobę, sprawia, że jej psychika już nigdy nie będzie taka sama. Z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnej części serii tejże autorki. Polecam.

Za egzemplarz recenzencki uprzejmie dziękuję wydawnictwu Świat Książki.

niedziela, 6 maja 2012

"Dogonić rozwiane marzenia" - Elizabeth Flock

Wydawnictwo: Mira, 2011.
Liczba stron: 320.
Oprawa: twarda.
Rozpoczęcie lektury: 04.05.2012.
Zakończenie lektury: 06.05.2012.
Moja ocena: 7/10.

Elizabeth Flock to amerykańska pisarka, która specjalizuje się w powieściach poruszających tematykę społeczno-obyczajową i psychologiczną. Niegdyś pisała do znanych magazynów i pracowała w charakterze reportera prasowego, a także w telewizji. Do tej pory wydała dopiero cztery książki, ale odniosła dzięki nim wielki sukces na całym świecie.

"Dogonić rozwiane marzenia" to najnowsza powieść autorki, która została wydana w 2009 roku. Przedstawiona w niej historia mówi o tym, że życie nie zawsze układa się po naszej myśli. Nawet jeśli chodzi o takie wartości, jak miłość, przyjaźń i rodzina. To utwór o raczej tych negatywnych stronach małżeństwa i rodzicielstwa. O radzeniu sobie z trudnościami życia codziennego i próbach pogodzenia się z tym, co nieuniknione. O próbach pogodzenia się z własnym losem.

Kochający mąż. Niosące wielką radość dzieci. Rodzina idealna. Życie idealne. Tak właśnie wyobrażała sobie swoje życie Samantha Friedman, kiedy była młoda. Dość szybko jednak okazało się, że jej marzenia znacznie odbiegały od rzeczywistości, z jaką się zetknęła. Po wyjściu za mąż za Boba ogarnęły ją wątpliwości dotyczące tego, czy postąpiła właściwie, jeszcze w trakcie miesiąca miodowego. Po jakimś czasie wstrząsnęła nią wiadomość, że nigdy nie będzie mogła urodzić dziecka. Wraz z mężem postarała się jednak o adopcję, przyjmując do swej rodziny dwuletnią Cameron. Jeszcze później, za pomocą in vitro, na świat przyszły bliźniaki, Jamie i Andrew. Mijają kolejne lata. Samantha uświadamia sobie, że jej życie straciło na wartości. Jest pełnoetatową mamą wszędobylskich chłopców i nastoletniej Cammy, która buntuje się przeciwko całemu światu, pragnąc odnaleźć biologiczną matkę i szukając ukojenia w seksie o narkotykach. Mąż Samanthy to człowiek wiecznie narzekający na swoją pracę i zaniedbujący rodzinę. Szczególnie żonę. Sam jest zrozpaczona. Czuje się wyczerpana codziennymi obowiązkami i lekceważona przez członków swojej rodziny. Mąż odsuwa się od niej coraz bardziej, nie widząc w tym nic złego, a zbuntowana Cammy nienawidzi jej z byle powodu, dając jej to do zrozumienia na każdym kroku. Aby odetchnąć od niekończących się problemów, bohaterka rozpoczyna znajomość z przypadkowo poznanym mężczyzną, który znalazł się w podobnej sytuacji życiowej, co ona. Do jakiego stopnia rozwinie się ta znajomość? Jak potoczą się dalsze losy w małżeństwie Samanthy i Boba? Czy Cammy odnajdzie swoją prawdziwą matkę i zdoła zmienić swoje dotychczasowe zachowanie?

"Dogonić rozwiane marzenia" to powieść, której wydarzenia są przedstawione z perspektywy dwóch bohaterek - Samanthy i Cameron - na przemian. Czytelnik wie więc dokładnie, co w danej chwili przeżywa i myśli każda z nich. Obie to postaci bardzo zagubione, szukające swego miejsca w świecie, niemogące jednak znaleźć wspólnego języka. Flock posługuje się prostym i zrozumiałym stylem pisarskim. Bardzo prostym. Takim... codziennym, dzięki któremu można łatwo utożsamić się z bohaterami i "przyłączyć się" do ich rodziny.

Życie Friedmanów nie jest usłane różami. Po wielu latach małżeństwa Samantha nie ma już co do tego żadnych wątpliwości. Ale czy nie za późno utwierdza się w tym przekonaniu? To przecież ze swoim mężem dzieliła sypialnię przez ostatnie dwadzieścia lat, a nie była w stanie zrobić wszystkiego, by uratować bliskość w ich związku. To przecież tuż obok niej, pod tym samym dachem dorastała Cammy, która z pogodnego dziecka przeobraziła się w niestabilnie emocjonalną nastolatkę. Samantha dociera do takiego punktu w jej życiu, w którym utyka, nie mogąc zdecydować się, co robić dalej, w którą stronę pójść. Może powinna rozwieść się z Bobem? Stać się samowychowującą matką? Przestać się wtrącać do życia córki, bo przecież i tak nie potrafi się z nią porozumieć? A może wdać się w namiętny romans z nowo poznanym mężczyzną, przy którym czuje się tak dobrze, jak nigdy w życiu? Kto wie, może to właśnie on byłby dla niej idealnym mężem? Te oraz wiele innych pytań zadaje sobie przez cały czas Samantha. Czuje się przez to zrezygnowana i bardzo samotna - tak naprawdę nie ma nikogo, kto mógłby jej wysłuchać i doradzić cokolwiek.

Cammy również boryka się z samotnością. Poprzez swój gotycki styl ubierania się i mocny makijaż zakłada maskę, mającą odzwierciedlić jej prawdziwe ja, ale do końca nie zdaje sobie sprawy z tego, że jej prawdziwa osobowość tkwi właśnie pod tą grubą warstwą gotyckiej charakteryzacji. Cammy to postać wręcz tragiczna, która za wszelką cenę chce odnaleźć swoją biologiczną matkę, mając nadzieję na lepsze życie z nią. Nienawidzi swojej rodziny, choć tak naprawdę nienawidzi siebie i życia, jakie prowadzi. Ukojenie bólu istnienia, z jakim się zmaga, znajduje w pisaniu pamiętnika, wierszy, a także, niestety, w zażywaniu narkotyków i przygodnym seksie, w którym praktycznie jest wykorzystywana przez chłopaków.

Obie bohaterki, matka i córka, potrzebują wsparcia, zrozumienia, potrzebują siebie nawzajem, ale nie potrafią sobie tego uświadomić. Każda z nich zaślepiona jest własnymi problemami, a tymczasem mogłyby je rozwiązać, dając sobie szansę i wzajemnie pomagając. Czasami ich zachowania budziły we mnie irytację, złość i bezsilność - aż chciałoby się nakierować Sam i Cammy na właściwy trop, właściwą drogę, która na pewno nie doprowadziłaby do przykrej sytuacji, w jakiej znalazła się później rodzina Friedmanów.

Muszę przyznać, że pisarka zaskoczyła mnie przebiegiem zdarzeń, jakie miały miejsce w "Dogonić rozwiane marzenia". Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, chyba nie tak bardzo dramatycznego. Zakończenie książki trochę mnie zszokowało, ale nie wywołało wielu emocji i nie wzruszyło mnie. Przez krótką chwilę byłam jak w transie. I żałowałam, że sprawy przybrały taki, a nie inny obrót. Utwór Elizabeth Flock uważam jednak za dobry, trafiający do odbiorcy. Autorka w przystępny sposób kreuje portrety psychologiczne bohaterów, które nie są zbyt skomplikowane, a zarazem pełne sprzeczności i wątpliwości. Dzięki temu czytelnik może innym spojrzeniem zerknąć na własną rodzinę, swoich bliskich i zagłębić się w refleksjach. Jestem pewna, że ta książka na długo zostanie w mej pamięci. Polecam.

Za egzemplarz recenzencki uprzejmie dziękuję wydawnictwu Mira.

środa, 2 maja 2012

Na co polować w maju...

...czyli wybrane NOWOŚCI  i  WZNOWIENIA książkowe maja:

"Anioły śniegu" - James Thompson.
Wydawnictwo: Amber.
Data wydania: 08.05.2012.

Na śnieżnym pustkowiu zostają odnalezione zwłoki aktorki - pięknej imigrantki z Somalii. Jej ciało jest straszliwie okaleczone, wycięto na nim rasistowski napis. Śledztwem kieruje inspektor Kari Vaara. Vaara, kiedyś gliniarz-bohater w wielkiej metropolii, wrócił do rodzinnego miasteczka leczyć niezagojone rany.
Teraz znalazł się pod silną presją: chce rozwiązać zagadkę morderstwa bez pomocy z zewnątrz. Bestialskie zabójstwo mogło być zbrodnią rasistowskiej nienawiści, zbrodnią na tle seksualnym – albo jednym i drugim. Vaara wie, że musi trzymać media z dala od tej potencjalnie wybuchowej sprawy, która może wstrząsnąć Finlandią, odizolowanym krajem bojącym się stawić czoło własnej ksenofobii. 
Trudne śledztwo zaczyna odbijać się na życiu Vaary i na jego małżeństwie. 
Młoda amerykańska żona inspektora, Kate, która spodziewa się ich pierwszego dziecka,nie potrafi się przyzwyczaić do surowego arktycznego klimatu i do fińskiej kultury - do ciszy i izolacji. Tymczasem sam Vaara, dręczony wspomnieniami traumatycznego dzieciństwa i nieudanego pierwszego małżeństwa, odkrywa, że przeszłość depcze mu po piętach: podejrzewa, że zabójcą może być bogaty mężczyzna, dla którego przed laty zostawiła go żona, i któremu Vaara poprzysiągł śmierć...

"Rzeki Hadesu" - Marek Krajewski.
Wydawnictwo: Znak.
Data wydania: 09.05.2012.

Wrocław, 1946 rok. Po latach wojennej zawieruchy Edward Popielski ukrywa się przed Urzędem Bezpieczeństwa. Wydać go może tylko torturowana w więzieniu Leokadia. W nowym świecie nikt nie jest bezpieczny. Kiedy we Wrocławiu ginie mała dziewczynka, powtarza się scenariusz sprzed trzynastu lat, gdy porwano i zgwałcono córkę lwowskiego króla podziemia. Popielski musi stawić czoła wrogowi z przeszłości. Tylko razem z Eberhardem Mockiem może dokończyć niewyjaśnione dotąd śledztwo.
Lwów z roku 1933 i Wrocław z 1946 dzielą rzeki Hadesu - cierpienia, zapomnienia i lamentu. Żeby wyjaśnić zbrodnię sprzed lat, Popielski musi znów przejść przez piekło. To jedyna szansa na przeżycie byłego komisarza i jego kuzynki.
Rzeki Hadesu to trzecia po Eryniach i Liczbach Charona część trylogii o Edwardzie Popielskim.

"Płatki na wietrze" - Virginia C. Andrews.
Wydawnictwo: Świat Książki.
Data wydania: 09.05.2012.

Kontynuacja bestsellerowej powieści o rodzeństwie Dollanganger. Matka i babka więziły dzieci na ponurym poddaszu przez blisko trzy i pół roku. Po latach odosobnienia i tajemniczej śmierci jednego z braci - zdecydowali się na ucieczkę. Cathy, Chris i mała Carrie trafiają do domu doktora Paula Sheffielda, który - osamotniony po śmierci żony i syna - roztacza opiekę nad dziećmi. Wydaje się, że ich los się wreszcie odmienił i że każde z nich znalazło właściwą drogę w życiu. Ale mimo to wspomnienie niewoli i ból z tym związany cały czas im towarzyszy. Wiszące nad młodymi bohaterami rodzinne przekleństwo wciąż daje o sobie znać. Pamięć nie pozwala prowadzić im normalnego życia. Czy to ich wina? Czy z nimi działo się coś dziwnego? Tylko matka może im pomóc. Tylko zemsta da im satysfakcję.

"Uczeń" - Hans Rosenfeldt, Michael Hjorth.
Wydawnictwo: Czarna Owca.
Data wydania: 09.05.2012.

W Sztokholmie dochodzi do serii brutalnych morderstw, których ofiarami są kobiety. Śledztwo prowadzone przez zespół pod wodzą Torkela Höglunda nie posuwa się naprzód. 
Morderstwa w najdrobniejszych szczegółach przypominają zbrodnie popełnione przez Edwarda Hinde, seryjnego mordercę, którego Sebastian Bergman pomógł aresztować piętnaście lat temu. Hinde jednak nadal odsiaduje wyrok. Policja jest przekonana, że ma do czynienia z naśladowcą.
Sebastian Bergman, specjalista od seryjnych zabójstw, postanawia uczestniczyć w śledztwie. Wkrótce odkrywa, że wszystkie te morderstwa skierowane są przeciwko niemu... 
"Uczeń" to druga część cyklu kryminalnego z Sebastianem Bergmanem, rozpoczętego powieścią Ciemne sekrety.

"Amerykańskie lato" - Catrin Collier.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka.
Data wydania: 10.05.2012.

Każdy ma w życiu takie jedno niepowtarzalne lato. Dla dwóch brytyjskich studentek, Penny i Kate, oraz dwóch Amerykanów, Bobbiego i Sandy’ego, są nim letnie miesiące spędzone na Cape Cod w 1968 roku. Ciepłe, leniwe dni wypełnia miłość, śmiech i muzyka, aż do pewnej nocy, kiedy samochód Bobbiego rozbija się o drzewo i staje w płomieniach, a nad wydarzeniami przejmuje kontrolę pewna stara, zgorzkniała kobieta, raz na zawsze odmieniając losy tych, którzy wypadek przeżyli. Z całej czwórki jedno zginęło, drugie odniosło poważne obrażenia, a trzecie znikło i nigdy więcej nie było już widziane przez rodzinę i bliskich. Po latach Penny dostaje list z prośbą, by wróciła do Ameryki i pomogła naprawić zło, jakie wydarzyło się tamtej nocy. Czy starczy jej odwagi?

"Głos serca" - Jodi Picoult.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka.
Data wydania: 15.05.2012.

Jane zawsze żyła w cudzym cieniu. Od nieszczęśliwego dzieciństwa ucieka w małżeństwo z biologiem, pracoholikiem skupionym na karierze zawodowej, Oliverem Jonesem. Jane i to potrafi znieść. Dopiero gdy uświadamia sobie, że również ich córka, Rebeka, jest dla Olivera mało istotna, rodzi się w niej bunt. Pewnego dnia zostawia męża z jego ukochanymi nagraniami wielorybich pieśni i razem z córką wyrusza z San Diego do swojego brata, Joleya, który mieszka w Massachusetts. Jedzie przez całą Amerykę, prowadzona jego listami, czekającymi w oznaczonych urzędach pocztowych. Każdy list otwiera szansę refleksji nad zapomnianą przeszłością i świeżego spojrzenia w przyszłość, a podróż przez kontynent niesie ze sobą wiele niespodzianek. Oliver, nawykły do tropienia humbaków w głębinach oceanów, chce odzyskać żonę i córkę. Jeśli ma tego dokonać, będzie musiał nauczyć się patrzeć na świat, a także na siebie, innymi oczami.

"Stracona niewinność" - Susan Lewis.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka.
Data wydania: 15.05.2012.

Alicia Carlyle wraca w rodzinne strony po tragicznej śmierci męża, z nadzieją, że uda jej się zapomnieć o przeszłości. Musi jednak stawić czoło swojej bratowej Sabrinie: kobiecie, która skłóciła rodzinę i niemal zniszczyła jej małżeństwo. Alicia postanawia zapomnieć o dzielącej ich niechęci i dawnych urazach, stworzyć bezpieczny dom dla swoich dzieci, Nathana i Darcie, oraz naprawić relacje z ukochanym bratem. Kiedy już Alicii wydaje się, że los się do niej uśmiechnął, 15-letnia córka Sabriny, Annabelle, oskarża 17-letniego Nathana o przestępstwo, którego nie popełnił. Dwie rodziny ponownie stają do walki przesyconej nieufnością, zdradą i kłamstwem – walki, która może zrujnować ich wszystkich.

"Pretty Little Liars. Bez serca" - Sara Shepard.
Wydawnictwo: Otwarte.
Data wydania: 16.05.2012.

KTOŚ BARDZO WAM BLISKI ZNA WSZYSTKIE ODPOWIEDZI.
A.

Emily, Aria, Hanna i Spencer są niemal pewne, że widziały Alison. Rozpoczynają śledztwo, kierując się wskazówkami od A. Ich desperackie działania prowadzą do zaskakującego finału. Czy dziewczyny uwolnią się wreszcie od tajemniczego prześladowcy?

"Obietnica mroku" - Maxime Chattam.
Wydawnictwo: Sonia Draga.
Data wydania: 16.05.2012.

Znużony życiem małżeńskim nowojorski dziennikarz, Brady O’Donnel, spotyka się za namową przyjaciela z gwiazdką filmów porno. Wywiad z kobietą ma być inspiracją do napisania kolejnego reportażu, jednak sprawy przyjmują zupełnie nieoczekiwany obrót…
Kiedy Brady odrzuca dwuznaczne propozycje dziewczyny, ta strzela sobie w twarz. Spanikowany mężczyzna ucieka z miejsca zdarzenia, ale nie może przestać myśleć o samobójstwie kobiety. Próbując rozwikłać zagadkę jej śmierci, trafia do miejsca, o którego istnieniu nie wiedział – do podziemi Nowego Jorku.
Podczas ryzykownych wędrówek po krainie odrzuconych odkrywa odrębne prawa i odmiennych ludzi, nad głowami których żyje Megalopolis. Tylko niewielu na górze wie, że to rezerwuar wypaczeń i zła, że ci z góry sięgają po tych z dołu, żeby kreować wampiryzm i nagrywać najohydniejsze filmy, które wcale nie są fikcją…

"Fabrykantka aniołków" - Camilla Läckberg.
Wydawnictwo: Czarna Owca.
Data wydania: 16.05.2012.

Wielkanoc 1974. Z Valö, małej wyspy w pobliżu Fjällbacki, znika bez śladu rodzina. Na pięknie nakrytym świątecznym stole zostaje obiad wielkanocny, ale w domu nie ma nikogo, znikają wszyscy z wyjątkiem rocznej córeczki Ebby.
Po latach Ebba wraca na wyspę jako dorosła kobieta. W rodzinnych stronach pragnie wraz z mężem otrząsnąć się po śmierci malutkiego synka. Postanawiają wyremontować i otworzyć dla gości stary ośrodek kolonijny, którym wiele lat temu zarządzał surowy ojciec Ebby. 
Wkrótce po rozpoczęciu prac remontowych oboje omal nie giną w tajemniczym pożarze. Równie tajemnicze są stare ślady zaschnietej krwi odnalezione pod zerwaną podłogą w jadalni. Do akcji wkracza wkracza Patrik Hedström. Czy zdoła wyjaśnić zagadkę z przeszłości?

"Aż gniew twój przeminie" - Åsa Larsson.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie.
Data wydania: 17.05.2012.

Zakochani nastolatkowie, Wilma i Simon, nurkują późną jesienią w jeziorze Vittangijärvi, na dnie którego spoczywa kilkudziesięcioletni wrak samolotu. Ktoś uniemożliwia im wyjście na powierzchnię, blokując przeręblę drzwiami. Młodzi ludzie giną pod lodem.
Śledztwo prowadzą znani z poprzednich powieści Larsson komisarz Anna Maria Mella i Sven Erik Stalnacke. I tym razem włącza się w nie Rebeka Martinson, która pracuje w Kirunie jako prokurator.
Najbardziej pomocna w rozwikłaniu zagadki okaże się ... sama Wilma. Jak to możliwe?
Tajemnic w tej powieści jest znacznie więcej.

"A między nami ocean..." - Susan Wiggs.
Wydawnictwo: Mira.
Data wydania: 18.05.2012.

Przystojny mąż, trójka wspaniałych dzieci, piękny dom – niejedna kobieta pozazdrościłaby Grace Bennett takiego życia. Pod pięknym obrazkiem kryje się jednak szara rzeczywistość. Małżeństwo Grace od dawna pozbawione jest pasji i zrozumienia. Jej mąż Steve, ambitny oficer marynarki, pnie się po szczeblach kariery i nie zauważa, że coraz bardziej oddala się od bliskich.
Samotna i sfrustrowana Grace czuje, że potrzebuje prawdziwej odmiany. Gdy niespodziewanie poznaje tajemnicę z przeszłości Steve’a, stwierdza, że już zbyt wiele poświęciła dla ich związku. Odtąd chce czerpać z życia pełnymi garściami. Koniec małżeństwa Bennettów wydaje się przesądzony…
Niespodziewanie na Grace spada wiadomość o wybuchu na lotniskowcu Steve’a. Koszmarne godziny niepewności, spędzone w oczekiwaniu na jakiekolwiek wieści, uświadamiają jej, że tak naprawdę nigdy nie przestała kochać męża. Czy jednak dostaną szansę, by zacząć od nowa?

"Teraz ją widzisz" - Joy Fielding.
Wydawnictwo: Świat Książki.
Data wydania: 23.05.2012.

Trwające blisko 25 lat małżeństwo Marcy rozpada się. Po rozwodzie z mężem kobieta wyjeżdża do Irlandii, mając nadzieję, że pozwoli jej to na nowo poukładać swoje życie. Dwa lata wcześniej straciła ukochaną córkę, która zginęła podczas spływu kajakowego, a że jej ciała nigdy nie odnaleziono, matka kurczowo trzyma się myśli, że Devon sfingowała swoją śmierć. Któregoś dnia widzi ją zza szyby pubu. Lecz czy to na pewno ona? Sugestywny portret zdeterminowanej kobiety, opuszczonej przez męża i rozpaczliwie potrzebującej miłości i wsparcia, która staje się celem niebezpiecznej intrygi. Czy znajdzie się ktoś, kto pomoże jej przetrwać?

"Czwarty napastnik" - Kjell Ola Dahl.
Wydawnictwo: Czarne.
Data wydania: 28.05.2012.

Najnowsza książka Kjella Oli Dahla to mroczna i tragiczna opowieść o zemście i erotycznej obsesji. Detektyw Frank Frølich przypadkowo wplątuje się w romans z tajemniczą Elisabeth Faremo. Wkrótce odkrywa, że jego kochanka jest siostrą przestępcy. Gdy w mieście dochodzi do napadu, w którym ginie młody ochroniarz, anonimowy donos wskazuje na brata pięknej Elisabeth. Pożądanie i ciekawość zaprowadzą praworządnego glinę do podejrzanych zaułków i szemranych miejsc norweskiego półświatka.

"Polisa śmierci" - Robin Cook.
Wydawnictwo: Rebis.
Data wydania: 29.05.2012.

Studentka medycyny współpracuje z najwybitniejszym naukowcem Centrum Medycznego Uniwersytetu Columbia nad badaniami, które mogą zrewolucjonizować opiekę medyczną, zapewniając tanie narządy do przeszczepu dla śmiertelnie chorych pacjentów. Liczy, że praca pod okiem genialnego genetyka da jej szansę uczestniczenia w odkryciach, które pomogą milionom ludzi na całym świecie.
Kiedy w pracowni dochodzi do tragedii, dziewczyna próbuje wyjaśnić, co się wydarzyło w rzekomo bezpiecznym biolaboratorium.
Tymczasem dwaj byli bankowcy z Wall Street skupują polisy osób starych i schorowanych...

Krok po kroku prawda wychodzi na jaw. Jedno pytanie pozostaje jednak bez odpowiedzi: Czy ktoś żeruje na śmierci innych?

"Jutro 6. Cienie" - John Marsden.
Wydawnictwo: Znak.
Data wydania: 30.05.2012.

Tu Ellie. Chciałabym wam opowiedzieć o tych, którzy ostatnio sporo zmienili w naszym życiu.
Ale może zacznę od początku...
To Homer i Fi najbardziej chcieli im pomóc. Kevin, jak zawsze zresztą, na początku stchórzył. A ja nie potrafiłam się zgodzić z Fi i jej pomysłami. Fi była wściekła. A ja zaczęłam się zastanawiać. Może faktycznie nie powinnam zawsze obstawać przy swoim zdaniu? W końcu działamy razem. I pojawił się ktoś, kto nas bardzo potrzebuje. To powinno być w tej chwili najważniejsze.

Wkrótce powinny dotrzeć do mnie "Płatki na wietrze", co bardzo mnie cieszy :). Chętnie zapoznałabym się z wymienionymi powyżej książkami wydawnictwa Próśzyński i S-ka, a także "Polisą śmierci" i kolejnymi częściami serii "Pretty Little Liars" oraz "Jutro". A Wy upatrzyliście sobie coś szczególnego?

wtorek, 1 maja 2012

Podsumowanie kwietnia

Nareszcie się trochę poprawiłam! Ostatnie dwa miesiące nie były dla mnie łaskawe pod względem czytelniczych możliwości i wolnego czasu, za to kwiecień okazał się zdecydowanie lepszy. Wynika to pewnie z faktu, iż studia w tym czasie nie obfitowały w egzaminy i kolokwia, co z całą pewnością czeka mnie w maju i czerwcu - nie będzie zatem lekko...
Poniżej przedstawiam w skrócie efekty minionego miesiąca:
1) Liczba przeczytanych książek - 11, czyli 3560 stron:
- najlepsza książka - "Na ratunek" - Nicholas Sparks (9/10)
- najsłabsza książka - "Nocny Ogrodnik" - George Pelecanos (4/10)
2) Liczba przeczytanych książek w ramach Wyzwania z Półki - 7 (wyzwanie ukończone ;)):
- "Kochanek Lady Felsham" - Louise Allen;
- "Zaklęci" - Graham Masterton;
- "Na ratunek" - Nicholas Sparks;
- "Niewidzialni" - Michael Marshall;
- "Ponieważ cię kocham" - Guillaume Musso;
- "Noce w Rodanthe" - Nicholas Sparks;
- "Pretty Little Liars. Kłamczuchy" - Sara Shepard.
3) Liczba zrecenzowanych książek - 11.
4) Liczba książek, które zawitały w mojej domowej biblioteczce - 3:
 - wygrane - 3.
5) Rozpoczęcie współpracy z wydawnictwem Harlequin/Mira.
6) Liczba wyświetleń bloga - 2253.
Dziękuję za liczne odwiedziny i wypowiedzi - dzięki Wam w dalszym ciągu mogę się rozwijać w tym blogowym świecie książek! Raz jeszcze życzę wszystkim udanej majówki i pozdrawiam gorąco :).
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...